Piątek, 12 lipca 2013Drużyna tytoniowa
Działalność polskich struktur konspiracyjnych, zarówno w okresie okupacji niemieckiej, jak i sowieckiej, obok kompetentnej kadry dowódczej, czy właściwej bazy kwaterunkowej, wymagała również odpowiedniego zaplecza finansowego. Od początku podstawowe źródło finansowania stanowiły fundusze przekazywane przez emigracyjny Rząd Polski w Londynie. Jednak nie były one wystarczające, co zmuszało szczególnie terenowe struktury konspiracyjne do podejmowania własnych działań mających na celu zapewnienie dopływu odpowiedniej ilości gotówki. Istniało wiele źródeł pozyskiwania pieniędzy, do których należały m.in. przeprowadzane rekwizycje na państwowe instytucje, urzędy, zakłady pracy oraz spółdzielnie. Źródłem dochodu były również liczne kontrybucje oraz rekwizycje majątków, nakładane przez dowództwo podziemne na donosicieli, konfidentów, członków PPR, będące karą za popełnione wykroczenia oraz przestępstwa. Natomiast dużą ciekawostkę zasługującą na uwagę stanowi funkcjonowanie tzw. drużyny „tytoniowej”, która swą działalność prowadziła na terenie Podobwodu „C”, Obwodu Puławy należącym do Inspektoratu Puławy WiN.
Inicjatorem powołania drużyny był Zygmunt Wilczyński „Żuk” – ówczesny Komendant Dywersji w Obwodzie Puławy WiN. Działalność swą prowadziła od listopada 1945 r. do stycznia 1946 r., a miejscem jej kwaterowania były przeważnie Kraczewice, co wynikało z faktu, że na okolicznych terenach istniały liczne plantacje tytoniowe.
Praca drużyny „tytoniowej” polegała na tym, iż rekwirowała tytoń plantatorom, na co wystawiane było pokwitowanie. Natomiast plantatorzy pokwitowanie przedstawiali właściwym władzom, co było rozumiane, że tytoń został im zabrany. Zarekwirowany tytoń przekazywany był do Komendy Podobwodu „C”, gdzie jego sprzedażą zajmował się oficer gospodarczy Podobwodu Stanisław Neroński (Neroniewski?) „Burza”, zamieszkały w Kraczewicach. Pomagał mu Stanisław Szafran "Roch". W ten sposób zdobyte pieniądze przechodziły na działalność struktur WiN w Inspektoracie Puławskim.
Jednak istniał pewien układ pomiędzy partyzantami, a rolnikami. Partyzanci rekwirując tytoń wystawiali pokwitowanie na 100 kg., a w rzeczywistości brali tylko 20 kg. Różnica 80 kg tytoniu zostawała gospodarzom, którzy sprzedawali go na wolnym rynku, po wyższych cenach, niż po oficjalnie skupowanych przez monopol państwowy.
Dowódca drużyny: „Podchorążak”
Zastępca dowódcy: Leon Nosewicz „Zemsta”
Członkowie drużyny:
Kazimierz Buksiński „Bela” (z Bobrownik)
Tadeusz Szafran „Lech” (z Kraczewic)
„Cichy” (z okolic Dęblina)
„Gruby” (z Lublina)
„Kat” (z Okolic Opola Lubelskiego)
„Malarz”
„Pirat” (z Warszawy)
„Sęp”
„Stary” (z okolic Opola Lub.)
„Jur” (z Warszawy).
Krystian Pielacha